The Day After, 6 december
In de jaren zestig.
Sinterklaas, kwam elk jaar bij ons aan in ons flatje.
Was op zich al heel bijzonder.
Ook vanzelfsprekend, de man met de witte baard en zijn knecht zwarte Piet. Ja, zo was echt in die tijd toen ik 6 jaar oud was.
Een knecht die zwarte Piet heette en hij had ook het onderste stuk van een bezem bij zich oftewel zijn roe.
56 jaar geleden was Sinterklaas een goed inzetbaar opvoed-advies-onder-druk-zet-middel.
Ik wist dat Sinterklaas een Goedheiligman was, ik wist dat hij voor cadeautjes zorgde.
Ik wist ook dat je hem te vriend moest houden.
Het grote boek.
Hij bleek heel veel te weten. Dat stond in het bijzondere dikke rode boek van hem. Daar stond bijna alles in.
Ik dacht even blij te zijn toen ik op zijn schoot werd gevraagd, toch moest ik alert zijn.
Het leverde vaak wel een cadeau of een hand pepernoten op.
Hij sprak tot mij.
Sinterklaas sprak mij aan terwijl ik op zijn schoot zat:
"Zo Bartje, ik hoorde dat je al druk bezig bent geweest met leren fietsen? En je doet heel erg je best op school. Ik hoorde ook dat je niet altijd je rommel opruimt waar je mee gespeeld hebt. Jouw moeder zou dat wel heel fijn vinden als je ook zelf je rommel opruimt".
Ik kreeg van Sinterklaas nog wat dwingende zaken te horen en werden nog wat onbelangrijke vragen gesteld.
The Day After.
6 december, de Goedheiligman was weer op weg naar Spanje, de buit was binnen.
Heerlijk gespeeld en met al mijn cadeautjes en het was weer ouderwets rommelig in mijn kamertje.
Ik was klaar met spelen en wilde direct naar buiten. Mijn moeder zag dat ik mijn jas al aantrok.
Wat heb je beloofd?
"Ho, wacht even Bartje, je moet nog wel eerst even je rommel opruimen voordat je naar buiten gaat.
"Bartje je weet wat je gisteren Sinterklaas beloofd hebt!"
"Ik heb gisterenavond helemaal niets beloofd, ik heb alleen maar geglimlacht ".
Wanneer was jij de dans ontsprongen en hoe hebt je dat beleefd?