Lieve mama,
Ik weet niet hoe met jou nu is, maar wat vliegt de tijd.
Inmiddels ben je vandaag een jaar geleden vertrokken.
Vertrokken naar vermoedelijk tijdloos Universum.
Weet je nog mam dat op de dag dat je daadwerkelijk stierf we samen plezier hadden?
Dagen van afscheid nemend, wachtende tot je ijzersterke hart op 90 jarige leeftijd het zou begeven.
Fluitend en zingend
Weet je nog mam dat je ‘s ochtend op bed lag, net als die andere voorgaande dagen en ik fluitend en gekke liedjes zingend jouw kast aan opruimen was?
Toen ik opeens hardop met je een gesprek voerde zonder dat je nog fysiek kon antwoorden.
Dat ik je vroeg of je een teken van leven wilde geven als je was overgegaan.
Dat ik tegen je zei: ‘mam liever geen vlinder, dat vind ik zo afgezaagd. Een sprinkhaan lijkt me wel wat?’
We gunden je het zo
Ik weet nog mam, de dag ging zoals de andere dagen. Broers en zus waren er weer. Samen om je heen, gelachen flauwe grappen lopen maken, gehuild en vooral bij je kunnen zijn. Met elkaar gegeten en wachtende op dat je mocht gaan. We gunden je het zo.
15:58
Om 2 minuten voor 4 uur blies je daadwerkelijk je laatste adem uit.
En wij mam waren daarbij, je kinderen en we omhelsden elkaar en één van ons sprak spontaan uit ‘gefeliciteerd’ en we huilden en lachenden tegelijkertijd en we waren intens opgelucht en blij voor je.
Na een lange dag vol emoties was ik om 22:00 thuis bij mijn voordeur.
Het was donker.
Ik stak de sleutel in het slot en ik wilde de deur openen en toen zag ik een sprinkhaan op de deur.
Net als nu kreeg ik kippenvel en tranen van dankbaarheid in mijn ogen.
Het ga je goed Mam!!
Liefs je zoon
Welke gebeurtenis heeft jou kippenvel opgeleverd?